-
1 στοιχεῖον
στοιχεῖον, τό, eigtl. dim. von στοῖχος, eine kleine aufgerichtete Stange, bes. der Stift an der Sonnenuhr, der den Schatten wirst und dadurch die Stunden des Tages bestimmt, daher auch dieser Schatten selbst, δεκάπουν στοιχεῖον, von der Zeit des Abendessens, Ar. Eccl. 652; vgl. Eubul. bei Ath. I, 8 b u. Poll. 6, 44. – Der Buchstabe, als erster, einfachster Bestandtheil der Rede (στ. ἐστὶ φωνὴ ἀδιαίρετος, Arist. poet. 20), zunächst nur insofern er gesprochen wurde, γράμματα hießen die geschriebenen; τὸ ῥῶ τὸ στοιχεῖον, Plat. Crat. 426 d, u. öfter in diesem Gespräche; vgl. 434 b, ἔστι δὲ ἐξ ὧν συνϑετέον τὰ ὀνόματα, στοιχεῖα; auch γραμμάτων στοιχεῖα, Theaet. 202 e; κατὰ στοιχεῖον, nach der Buchstabenfolge, nach dem Alphabet. – Uebh. die ersten, einfachsten Bestandtheile, πυρὸς στοιχεῖόν τε καὶ σπέρμα, Plat. Tim. 56 b; λάβωμεν τοῦτο οἷον στοιχεῖον ἐπ' ἀμφότερα σώματός τε καὶ ψυχῆς, Legg VII, 790 c; πολιτείας, Isocr. 2, 16. – Bes. die ersten Bestandtheile körperlicher Dinge, die Grundstoffe, Elemente, deren Empedokles zuerst vier annahm und sie ῥιζώματα nannte; περὶ τὰ τῶν πάντων στοιχεῖα, Plat. Polit. 278 c; ἀμφότερα, Erde und Wasser, Polemo 1, 11; σκοπῶμεν ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆς τρο φῆς ὥςπερ ἀπὸ τῶν στοιχείων, Xen. Mem. 2, 1, 1; Arist. partt. an. 2, 1. – Bes. auch die Anfangsgründe der Wissenschaften, Elemente, Sp.; στοιχεῖα ἐνϑυμημάτων, die Topik der Schlußarten, Arist. rhet. 2, 22; in der Geometrie die Punkte, Linien, Flächen. – Bei den Alexandrinern = Gestalt, Bild, bes. Bild des Thierkreises, D. L. 1, 102.
-
2 στοιχεῖον
στοιχεῖον, τό, eine kleine aufgerichtete Stange, bes. der Stift an der Sonnenuhr, der den Schatten wirft und dadurch die Stunden des Tages bestimmt, daher auch dieser Schatten selbst; δεκάπουν στοιχεῖον, von der Zeit des Abendessens. Der Buchstabe, als erster, einfachster Bestandteil der Rede, zunächst nur insofern er gesprochen wurde, γράμματα hießen die geschriebenen; κατὰ στοιχεῖον, nach der Buchstabenfolge, nach dem. Übh. die ersten, einfachsten Bestandteile. Bes. die ersten Bestandteile körperlicher Dinge, die Grundstoffe, Elemente, deren Empedokles zuerst vier annahm und sie ῥιζώματα nannte; ἀμφότερα, Erde und Wasser. Bes. auch die Anfangsgründe der Wissenschaften, Elemente; στοιχεῖα ἐνϑυμημάτων, die Topik der Schlußarten; in der Geometrie die Punkte, Linien, Flächen. Bei den Alexandrinern = Gestalt, Bild, bes. Bild des Tierkreises -
3 στοιχεῖον
στοιχεῖον, τό:I in a form of sun-dial, the shadow of the gnomon, the length of which in feet indicated the time of day, ὅταν ᾖ δεκάπουν τὸ ς. when the shadow is ten feet long, Ar.Ec. 652, v. Sch.;ὁπηνίκ' ἂν εἴκοσι ποδῶν.. τὸ σ. ᾖ Eub.119.7
, cf. Philem.83.II element,1 a simple sound of speech, as the first component of the syllable, Pl.Cra. 424d; τὸ ῥῶ τὸ ς. ib. 426d;γραμμάτων σ. καὶ συλλαβάς Id.Tht. 202e
;σ. ἐστι φωνὴ ἀδιαίρετος Arist.Po. 1456b22
;φωνῆς σ. καὶ ἀρχαὶ δοκοῦσιν εἶναι ταῦτ' ἐξ ὧν σύγκεινται αἱ φωναὶ πρώτων Id.Metaph. 998a23
, cf.Gal.15.6:— στοιχεῖα therefore, strictly, were different from letters ([etym.] γράμματα), Diog.Bab.Stoic.3.213, Sch.D.T.p.32, al., but are freq. not clearly distd. from them, as by Pl.Tht.l.c., Cra. 426d;τὰ σ. τῶν γραμμάτων τὰ τέτταρα καὶ εἴκοσι Aen.Tact.31.21
; σ. ε ¯ letter ε (in a filing-system), BGU959.2 (ii A.D.); ἀκουόμενα ς. letters which are pronounced, A.D.Adv.165.17; γράμματα and ς. are expressly identified by D.T.630.32; the ς. and its name are confused by A.D. Synt.29.1, but distd. by Hdn.Gr. ap. Choerob.in Theod.1.340, Sch.D.T. l.c.:— in the order of the letters, alphabetically,AP
11.15 (Ammian.); dub.sens.in Plu.2.422e.2 in Physics, στοιχεῖα were the components into which matter is ultimately divisible, elements, reduced to four by Empedocles, who called them ῥιζὤματα, the word στοιχεῖα being first used (acc. to Eudem. ap. Simp.in Ph.7.13 ) by Pl., τὰ πρῶτα οἱονπερεὶ ς, e)c w(=n h(mei=s te sugkei/meqa kai\ ta)/lla Tht. 201e; τὰ τῶν πάντων ς. Plt. 278d;αὐτὰ τιθέμενοι σ. τοῦ παντός Ti. 48b
, cf. Arist.GC 314a29, Metaph. 998a28, Thphr.Sens.3, al., D.L.3.24;σ. σωματικά Arist.Mete. 338a22
, Thphr.Fr.46; ἄτομα ς. Epicur.Ep.2p.36U.; equivalent to ἀρχαί, Thales ap.Plu.2.875c, Anaximand. ap. D.L.2.1, Anon. ap. Arist.Ph. 188b28, Metaph. 1059b23, al.; but Arist. also distinguishes ς. from ἀρχή as less comprehensive, ib.1070b23; τὰ σ. ὕλη τῆς οὐσίας ib.1088b27; τρία τὰ ς. Id.Ph. 189b16; distd. from ἀρχή on other grounds by Stoic.2.111; ς. used in three senses by Chrysipp., ib.136, cf. Zeno ib.1.24, al.; in Medicine, Gal.6.3, 420, al., 15.7, al.;Αἰθέρ, κόσμου σ. ἄριστον Orph.H.5.4
; ἀνηλεὲς ς., of the sea, Babr.71.4; τὸ ς., of the sea, Polem.Cyn.44; ἄμφω τὰ ς., i.e. land and sea, ib.11, cf. Hdn.3.1.5, Him.Ecl.2.18.3 the elements of proof, e.g. in general reasoning the πρῶτοι συλλογισμοί, Arist.Metaph. 1014b1; in Geometry, the propositions whose proof is involved in the proof of other propositions, ib. 998a26, 1014a36; title of geometrical works by Hippocrates of Chios, Leon, Theudios, and Euclid, Procl. in Euc.pp.66,67,68F.: hence applied to whatever is one, small, and capable of many uses, Arist.Metaph. 1014b3; to whatever is most universal, e.g. the unit and the point, ib.6; the line and the circle, Id.Top. 158b35; the τόπος (argument applicable to a variety of subjects), ib. 120b13, al., Rh. 1358a35, al.;στοιχεῖα τὰ γένη λέγουσί τινες Id.Metaph. 1014b10
; τὸ νόμισμα σ. καὶ πέρας τῆς ἀλλαγῆς coin is the unit.. of exchange, Id.Pol. 1257b23; in Grammar, σ. τῆς λέξεως parts of speech, D.H.Comp.2; but also, the letters composing a word, A.D.Synt.313.7; letters of the alphabet, Diog. Bab.Stoic.3.213; σ. τοῦ λόγου the elements of speech, viz. words, or the kinds of words, parts of speech, Thphr. ap. Simp. in Cat.10.24, Chrysipp.Stoic.2.45, A.D.Synt.7.1, 313.6.4 generally, elementary or fundamental principle, ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν ς. X.Mem.2.1.1;σ. χρηστῆς πολιτείας Isoc.2.16
; τὸ πολλάκις εἰρημένον μέγιστον ς. Arist.Pol. 1309b16;σ. τῆς ὅλης τέχνης Nicol.Com.1.30
, cf. Epicur. Ep.1p.10U., Ep.3p.59U., Phld.Rh.1.127S., Gal.6.306.5 ἄστρων στοιχεῖα the stars, Man.4.624;σ. καυσούμενα λυθήσεται 2 Ep.Pet.3.10
, cf. 12; esp. planets,στοιχείῳ Διός PLond.1.130.60
(i/ii A.D.); so perh. in Ep.Gal.4.3, Ep.Col.2.8; esp. a sign of the Zodiac, D.L.6.102; of the Great Bear, PMag.Par.1.1303.6 σ. = ἀριθμός, as etym. of Στοιχαδεύς, Sch.D.T.p.192 H.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στοιχεῖον
-
4 στοιχειον
τό1) тень от стрелки солнечных часов2) буква ( с точка зрения ее звукового достоинства), звук речиσ. ἐστιν φωνέ ἀδιαίρετος Arst. — звук речи есть звук неделимый;
τὰ τῶν γραμμάτων στοιχεῖα Plat. — звучания букв;κατὰ σ. Anth. — по алфавиту3) филос. (материальное) первоначало, элемент, стихияτὰ τῶν πάντων στοιχεῖα Plat. — мировые стихии;
ἀνηλεὲς σ. Babr. — безжалостная стихия, т.е. море;ἥ ἀρχέ καὴ τὸ σ. Arst. — начало формирующее и начало вещественное4) начало, основа(τὸ ἁπλοῦν καὴ ἀδιαίρετον σ. λέγεται Arst.)
τὸ νόμισμα σ. τῆς ἀλλαγῆς ἐστιν Arst. — деньги являются основой обмена;στοιχεῖα τῆς λέξεως Arst. — части речи5) основная идея, основоположение, принцип(στοιχεῖα περὴ ἀγαθοῦ Arst.)
στοιχεῖα τῶν ἀποδείξεων Arst. — принципы доказательств, т.е. термины силлогизма6) астр. знак Зодиака(τὰ δώδεκα στοιχεῖα Diog.L.)
-
5 δεῖπνον
δεῖπνον, τό,A meal: in Hom. sts. noonday meal, Il.11.86; sts. = ἄριστον, morning meal, 2.381, 10.578, 19.171sq., Od.15.94sq., 500; sts. = δόρπον, evening meal, 17.176, 20.390sq.; later,the midday meal,σῖτον εἰδέναι διώρισα, ἄριστα, δεῖπνα, δόρπα θ' αἱρεῖσθαι τρίτα A.Fr. 182
; later, the afternoon meal, dinner or supper,σοὶ δὲ μελήσει, ὅτανᾖ δεκάπουν τὸ στοιχεῖον, λιπαρῷ χωρεῖν ἐπὶ δ. Ar.Ec. 652
: freq. in pl., S.OT 779, El. 203(lyr.);δ. Θυέστου E.Or. 1008
(lyr.); ἀπὸ δείπνου straight-way after the meal,ἀπὸ δ. αὐτοῦ θωρήσσοντο Il.8.54
, cf. Antipho 1.17; καλεῖν ἐπὶ δεῖπνον, κεκλῆσθαι ἐπὶ δ., Eub.72,119.2;δ. παρασκευάζειν Pherecr.45
, 172;παραθεῖναι Id.184
;ποιεῖν Dionys.Com.2.4
; of animals, etc., Hom.Epigr.11, Ael.VH1.12, 12.27.2 generally, food, provender,ἵπποισιν δεῖπνον δότε Il.2.383
;ὄρνισι δεῖπνον A. Supp. 801
; κοράκεσσιν Epigr. ap. Philostr.Her.19.17.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δεῖπνον
См. также в других словарях:
στοιχείο — Χρησιμοποιείται συνηθέστερα στον πληθυντικό: στοιχειά. Όντα της νεοελληνικής λαϊκής μυθολογίας. Σύμφωνα με τις παλιότερες λαϊκές παραδόσεις, σ. έχουν τα σπίτια, οι σπηλιές, τα χωράφια, τα πηγάδια. Συνήθως βγαίνουν τη νύχτα, με διάφορες μορφές: ως … Dictionary of Greek
